Τότε που διάλεξες

Να αισθάνεσαι
Πως το όποιο βήμα σου
Καστράκια θα γκρεμίσει.
Καστράκια;
Ή μάλλον κάστρα, μεγαλόπρεπα
Που με ιδρώτα χτίστηκαν
Όχι απο 'σένα μοναχά
Αλλά και απ' άλλους.
Άλλους σημαντικούς
Όχι "Αγάπες της ρουτίνας"
Από ανθρώπους που χρωστάς
Ίσως και όλη τη ζωή σου
Απ'το μηδέν.

Να βλέπεις, πως όποια επιλογή σου
Απογοητεύει.
Όποιον αγάπησες
Και να πονάς.

Γιατί τα θέλω σου
Συγκρούστηκαν
Με άλλων όνειρα
Κι αδυναμίες
Με εγωισμούς
Με "Αμαρτίες"
Που εσύ δεν έκανες.
Μα εκείνες
Εσένα θέλαν να παιδέψουν.

Κάποτε γνώρισα
Μία γυναίκα
Το όνομά της δύσκολο
Μοναδικό.
Μάνα;
(του Οιδήποδα)
Αγάπη;
Ζωή;
Πάντα θα επιθυμώ
Να ξαναδώ τα μάτια της
Να ξαναζώ τον τρόπο
Με τον οποίο πιστοποιώ την ύπαρξή της.

Ας αγαπήσω,
Ας καώ.
Ας ακουμπώ, ό,τι με δημιούργησε.
Ό,τι με έμαθε να ζω,
Να το παλεύω.

Ας επιλέξω να δω τον εαυτό μου, μια φορά.

"Βουτάμε;
-Βουτάμε."