Sail

Ο ήχος της αλλαγής
Δυνατός, πολύ για ορισμένους.
Για άλλους βάλσαμο
Να κλείνουν τις πληγές τους.
Παράξενη η αλλαγή, λοιπόν.
Πολλοί την μίσησαν
Και λίγοι την αγάπησαν.
Άλλοι θεώρησαν
Πως είναι μεταμφίεση.
Πως ειν' τα ρούχα
Που φόρεσε η Δειλία.

Μα τί είναι η ζωη;
Ένα ταξίδι.
Ένα καράβι που πλέει από παλιά.
Νικάει καταιγίδες
Και φτάνει προορισμούς.
Μα το καράβι
Δεν φτιάχτηκε να μένει.
Η μοίρα του
Είναι να αφήνει τα λιμάνια.
Όσο ωραία κι αν φαντάζουν,
Όσο πλούσια.
Γιατί καιρό στο ίδιο το λιμάνι
Δίχως να πλεύσει στα ανοιχτά
Δίχως άλλα λιμάνια να γνωρίσει
Η θάλασσα θα το σαπίσει
Κι ας έμοιαζε γαλήνια στην αρχή.

Γι' αυτό
Όταν νομίζεις ότι θέλεις
Έναν προορισμό να αφήσεις
Να αναζητήσεις άλλους
Ίσως να είναι φρόνιμο
Να την δεχτείς την αλλαγή
Να την αφήσεις να σε σπρώξει
Ώσπου να ανοίξεις τα πανιά σου.

Μη με κατηγορείς όταν μιλάω για ζωή
Που προσπαθώ τα όρια να βάλω.
Αν και μακάρι θα έλεγα
Τίποτε τελικά να μην ορίσω.
Γιατί από εκεί θα εννοηθεί
Το ότι
Ξέρω.

 

Τότε που διάλεξες

Να αισθάνεσαι
Πως το όποιο βήμα σου
Καστράκια θα γκρεμίσει.
Καστράκια;
Ή μάλλον κάστρα, μεγαλόπρεπα
Που με ιδρώτα χτίστηκαν
Όχι απο 'σένα μοναχά
Αλλά και απ' άλλους.
Άλλους σημαντικούς
Όχι "Αγάπες της ρουτίνας"
Από ανθρώπους που χρωστάς
Ίσως και όλη τη ζωή σου
Απ'το μηδέν.

Να βλέπεις, πως όποια επιλογή σου
Απογοητεύει.
Όποιον αγάπησες
Και να πονάς.

Γιατί τα θέλω σου
Συγκρούστηκαν
Με άλλων όνειρα
Κι αδυναμίες
Με εγωισμούς
Με "Αμαρτίες"
Που εσύ δεν έκανες.
Μα εκείνες
Εσένα θέλαν να παιδέψουν.

Κάποτε γνώρισα
Μία γυναίκα
Το όνομά της δύσκολο
Μοναδικό.
Μάνα;
(του Οιδήποδα)
Αγάπη;
Ζωή;
Πάντα θα επιθυμώ
Να ξαναδώ τα μάτια της
Να ξαναζώ τον τρόπο
Με τον οποίο πιστοποιώ την ύπαρξή της.

Ας αγαπήσω,
Ας καώ.
Ας ακουμπώ, ό,τι με δημιούργησε.
Ό,τι με έμαθε να ζω,
Να το παλεύω.

Ας επιλέξω να δω τον εαυτό μου, μια φορά.

"Βουτάμε;
-Βουτάμε."